این فقط یک عکس خداحافظی برای مسابقات جهانی نیست، عکس بدرقه پسر از اطراف بهبهان به بلگراد هم نیست؛ حرف‌های زیادی دارد: گرما، مادر، یک دنیا نگرانی مادرانه، یک پسر و راهی که پیش روست. مهدی پسر بزرگ خانواده محسن‌نژاد است، خانواده‌ای که غیر از او، سه پسر کشتی‌گیر دیگر هم دارد که همه می‌خواهند راه برادر بزرگتر را بروند که امسال بالاخره به دوبنده تیم ملی بزرگسالان رسیده است.

مهدی امسال در چرخه خوش درخشید، در فینال جام تختی، علیرضا نجاتی را شکست داد که بعد از تغییر وزن، دوباره به وزنی بازگشته بود که سال ۲۰۱۹ در آن مدال جهانی گرفته بود.
یکی از بین محسن‌نژاد و نجاتی باید ملی‌پوش می‌شد که دست میثم دلخانی قهرمان سال گذشته جهان آسیب دید و با حذف او از تیم جهانی، حالا بنا باید یک نفر را جایگزین قهرمان جهانش می‌کرد که درنهایت تصمیمش به این شد محسن‌نژاد ملی‌پوش ۶۰ کیلو باشد و نجاتی در ۶۳ کیلو کشتی بگیرد.

مهدی ۲۳ ساله که دانشجوی ترم سوم تربیت‌بدنی است، روز گذشته از مادر خداحافظی کرد تا به آخرین اردوی تیم ملی فرنگی پیش از شرکت در جهانی ملحق شود.

یک دنیا نگرانی در چشمان مادر است، او هر بار این نگرانی را در چشمانش دفن می‌کند و پسران کشتی‌گیرش را با یک دنیا امید به مسابقه بدرقه می‌کند: «گریه نکن مادر»، پسرانت مایه افتخارند.
آن روز دور نیست که پسر ارشدت، مدال جهانی بزرگسالان را برایت به خانه می‌آورد تا آن چشمان ناآرام و نگرانت، آرام بگیرد.

مهدی محسن‌نژاد به رادیو سکوی کشتی می‌گوید: «هر بار که از هر مسابقه‌ای برگشتم و مدال گرفتم، در همان مراسم استقبال مدال را گردن مادرم انداختم، آخر او خیلی برای‌مان زحمت کشیده، همراه با پدرم از خیلی چیزها زده‌اند که ما به اینجا برسیم، حساب کنید ما چهار برادریم که کشتی می‌گیریم، برای هر کدام‌مان اینقدر استرس کشیده؛ می‌دانم برای من هم بیشتر از همه استرس دارد چون من از همه بزرگترم و می‌داند که رده سنی برزگسالان از همه مهم‌تر است. می‌دانم خیلی گریه می‌کند، به او گفتم گریه نکن مادر، ناراحت می‌شوم. یکی از برادرهایم در حین کشتی من، یواشکی از او فیلم گرفته بود، حالم خیلی بد شد وقتی آن فیلم را دیدم، از استرس می‌لرزید. دوست دارم در بلگراد خیلی خوشحالش کنم. پدر و مادرم کل زندگی‌شان را برای ما دادند.»

مرضیه دارابی
صدای سکو‌